Litterære artiklar
Om Araceli
Frå hjartet av vulkanen Iztaccíhuatl til glansen frå Arabygdi i Vinje, og deretter til Sunnmørsalpane, skriv Araceli Gutiérrez Olivares som den som kallar fram det usynlege.
â
Den mexicanske poeten, busett i Noreg, teiknar i diktinga si ei ferd mellom verdar: det handfaste og det usynlege, draumen og minnet, vitskapen og trua.
â
I bøkene hennar — Esencia de un despertar, Singularidad en lo cotidiano, Glaciar, Me niego a decirte adiós, Lapislázuli, un sueño og Espiral: Caos ordenado en vuelo — vert ordet til ei bru mellom materien og ånda, mellom rota og himmelen.
â
Dikta hennar kallar fram elementa: vatnet som hugsar, elden som reinsar, fjellet som lærer, vinden som bed. I kvart vers dirrar ei eldgamal visdom som bind saman den gamle mexicanske tradisjonen med kontemplasjonen av dei nordiske himlane.
â
Araceli skriv som den som lyttar til universet sitt hjarteslag og gjer det om til song – ei openberring av at alt det synlege berre er eit glimt av det heilage.
